Daar is het weer: het stemmetje in je hoofd dat zegt dat je dat chocolaatje van zo-even beter niet had kunnen nemen. Je had je nog wel zo voorgenomen om deze week gezond te eten en nu heb je je toch laten verleiden. Schuldgevoel is het resultaat. Iedereen weet over welk stemmetje ik het heb, of je nu gezondheidsfreak bent of niet. Waarom is het toch zo moeilijk om te kunnen genieten van iets lekkers zonder het gevoel te krijgen dat je zondigt? Is het iets Nederlands, terug te voeren naar de dagen dat Calvijn zijn intrede deed?
Wat het ook is, het is veel beter om op een ontspannen manier om te gaan met voeding en je zelf niet al te hard toe te spreken. Wat heeft een schuldgevoel voor zin als je dat chocolaatje toch al naar binnen hebt gewerkt? Je kunt maar beter genieten en vervolgens je (gezonde) eetpatroon weer oppakken. Als je dat niet doet, loop je grote kans dat je je alleen maar slechter over jezelf voelt en dat je al snel geneigd bent ook dat volgende chocolaatje te nemen. Met de bekende vicieuze cirkel als gevolg.Bovendien is er, rationeel gezien, maar weinig reden om je schuldig te voelen. Als je het laat bij die enkele uitspatting, en je verder gewoon gezond blijft eten, zal je daarvan heus niet direct schade ondervinden. En je bent en blijft mens, dus momenten van ‘zwakte’ horen erbij en kun je maar beter accepteren.
De boodschap is dus duidelijk en wordt ook al bij een ander genotsmiddel gebruikt: geniet, maar snoep met mate. En goed om te weten: uit onderzoek is onlangs gebleken dat ook Calvijn niet zo star was als over het algemeen wordt aangenomen.
Artikel uit de Volkskrant over het onderzoek naar Calvijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten