zaterdag 17 september 2011

Wie wordt er nu in vredesnaam macrobioot?

“Wat moet een leuke, vlotte meid als jij nu met de macrobiotiek?” Eerlijk gezegd is die vraag me nooit hardop gesteld (en dat leuke en vlotte verzin ik er zelf ook maar bij) maar ik beeld me in dat de vraag wel in de hoofden speelt van mensen die horen van mijn nieuwe voedingspatroon.
En, toegegeven: als iemand me een jaar geleden had gezegd dat ik nu ‘macrobioot’ zou zijn, zou ik hem/haar meewarig hebben aangekeken. Het was al radicaal genoeg dat ik om gezondheidsredenen suiker, gist en geraffineerde meelproducten liet staan.
Toch zijn het vaak gezondheidsproblemen die mensen in aanraking brengen met natuurvoeding en in mijn geval vervolgens met de opleiding tot natuurvoedingstherapeut.
‘Natuurvoeding’ is overigens een andere benaming voor ‘macrobiotiek’. Was dat niet die geitenwollen sokken beweging die louter bestond/bestaat uit mensen die zichzelf alle geneugten ontzeggen? Er zijn inderdaad mensen die de macrobiotiek op een dergelijke rigide wijze hanteren. Juist om aan te tonen dat het ook anders kan, heeft de opleiding ervoor gekozen een meer aansprekende naam te hanteren.
Aan het einde van het eerste jaar kan worden geconstateerd dat er veel waardevols is geleerd. Gezonde voeding is een kwestie van perspectief, en het gangbare perspectief wordt flink op zijn kop gezet. Voeding levert geen energie, het ís energie. Een statisch dieet is niet automatisch hetzelfde als gezonde voeding. Voeding is denken in yin en yang, in hemel- en aardekracht. Leg dat allemaal maar eens uit aan je vleesetende, suiker verorberende  omgeving! In mijn volgende columns zal ik dieper ingaan op de thema’s in de natuurvoeding.
En om te eindigen met het antwoord op de vraag waarmee ik begon: ik ben er dus eigenlijk gewoon in geluisd. Maar ik ben er wát blij om.


Myra Hijzen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten